Przykurcz rozcięgna dłoniowego, zwany chorobą Dupuytrena, charakteryzuje się bliznowaceniem rozcięgna dłoniowego z następczym przykurczeniem zgięciowym palców. Jednostkę chorobową opisał Guillaume Dupuytren w 1831 roku.

 

 

 

 

 

 

 

Pierwsze objawy to wyczuwalne zgrubienie na powierzchni dłoniowej ręki, powoli powodujące ograniczenie wyprostu palców. Trzeba podkreślić, że zginanie palców nie jest upośledzone. Czasem pacjenci skarżą się na pobolewania ręki.

Nie jest znana bezpośrednia przyczyny przykurczu. Wiadomo jednak że dużą rolę odgrywa rodzinne występowanie choroby. Pod skórą dłoni znajduje się warstwa tkanki zwana powięzią lub rozcięgnem dłoniowym, która odpowiada za uniemożliwianie przesuwania się skóry w czasie chwytu. U osób chorych tkanka ta bliznowacieje pociągając tym samym skórę dłoni i palców.

Choroba może mieć różny przebieg. U niektórych może ograniczyć się jedynie do wystąpienia guzków skóry, natomiast u pozostałych mogą pojawić się poważne przykurcze zgięciowe palców. Przeciwwskazane jest prostowanie na siłę przykurczonych palców.  Powoduje to najczęściej nasilenie postępu choroby.